لیزر ترمیم زخم امروزه به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین روش‌های درمان پوستی کاربرد دارد. متخصصان بهداشت متفقین به طور منظم از انواع زخم‌های پوست مراقبت می‌کنند، از جمله خراشیدگی، سوختگی، برش‌های جراحی و شاید سخت‌ترین درمان، زخم‌ها باشند.

از مدیریت حاد زخم تا تقویت بازسازی بافت اسکار، پزشک به دنبال بهینه سازی مراقبت از زخم برای ارتقاء بهبود است. اگرچه لیزر درمانی سطح پایین (LLLT) تنها مجوز مشخص شده توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده دریافت کرده است، اثربخشی بالینی آن برای بهبود بافت به طور گسترده گزارش شده است.

داده‌های آزمایشگاهی نشان می‌دهد که LLLT سنتز کلاژن را تسهیل می‌کند، حرکت سلولی کراتینوسیت و رهایش فاکتور رشد  و تبدیل فیبروبلاست به میوفیبروبلاست را نیز توسعه می‌دهد.

بر اساس مطالعه‌ای که در BMJ Open منتشر شده است، لیزر درمانی با شدت بالا (HILT) یک درمان امیدوارکننده برای زخم‌های مقاوم به درمان مزمن است و باید برای استفاده با سایر درمان‌ها در نظر گرفته شود.

به گفته محققان، HILT نه تنها اندازه زخم را کاهش می‌دهد. همچنین می‌تواند زمان بهبود زخم را کوتاه کند، جذب التهابی را تسریع کند و سنتز کلاژن و استحکام کششی را افزایش دهد. نویسندگان می‌گویند: «اثرات درمانی HILT بر زخم‌های مقاوم به درمان مزمن قابل توجه است و به مراتب بهتر از پانسمان زخم معمولی است».

لیزر درمانی سطح پایین (LLLT) روی زخم‌های پوستی استفاده شده است، اما اثرات ناشناخته‌ای بر زخم‌های مقاوم به درمان مزمن دارد، زخم‌هایی که با درمان‌های معمولی نمی‌توانند در عرض 1 تا 2 ماه بهبود یابند. LLLT که از انرژی کم نور استفاده می‌کند، به جلسات درمانی طولانی تری نیاز دارد. HILT در تحقیقات پایه و عمل توانبخشی بالینی استفاده شده است. تفاوت عمده بین این دو این است که HILT دارای پرتوهای قوی تری است که تحت تابش قرار می‌گیرند و امکان نفوذ عمیق‌تر در مدت زمان کوتاه تری را فراهم می‌کنند.